Na de hele week te hebben liggen piekeren hoe slecht het ging bij de vorige les, ging ik weer terug naar Venlo. Op 25 september was er een nieuwe docent dus nieuwe kansen. Ze zei: 'Ga maar oefenen hoe je een potlood pas echt gebruikt". . . SORRY!? Het blijkt dus dat men een heel andere methode nodig heeft om een potlood te gebruiken. Dus zo zaten we met de hele groep weer een half uur lijntjes te trekken.
Nadat we een aantal kantjes vol hadden met alleen maar lijntjes moesten we acht gelijke blokjes in een rij verdelen op het blad, zonder te meten. Later moesten we de blokjes "inkleuren" met een structuur, allemaal verschillende. Dit kwam me erg bekent voor, volgens mij was het in de eerste op de middelbare school dat ik dit moest doen . . . Als je hiermee klaar was, dan nog maar een regel met weer verschillende structuren.
Dit waren allemaal oefeningen om in de stemming te komen. Nu kregen we een opdracht die meer gericht was op het eindproduct van de avond. Maak een reeks vierkanten waarbij er een schaduw valt op het tekenblad, zorg dat de schaduw steeds groter wordt. Nu kregen we eindelijk te horen wat de eindopdracht was. Ik zelf kan er niet tegen als ik geen zicht heb op wat ik uiteindelijk moet opleveren. Maar dat ben ik, neurotisch volgens sommigen. De bedoeling was om vormen te nemen en deze over elkaar heen te laten lappen, met schaduw natuurlijk. Eerst een paar oefeningen.
Dit ging vrij makkelijk maar nu kwam het leukste erbij, zorg ervoor dat de vormen en de compositie jou zelf uitbeelden. Yeah, weer een opdracht die mezelf weerspiegeld. Zo ben ik begonnen met een thema, muziek voor de verandering. Dit vond ik verder geen mooi beeld dus ging ik terug denken wat typerend voor mij is. Iets wat ik van mijzelf weet is dat ik in mijn hoofd alles plan en ik meestal symmetrie wil zien. Hieruit was mijn bedoeling om een structuur te maken die in elkaar valt, alsof het past. Later ben ik overgestapt op een vorm die gelijk is maar op verschillende manieren is uitgewerkt. Voor mijn idee geeft dit weer dat ik altijd een stap verder denk, alles plan in mijn hoofd. De vormen lopen in elkaar over.
Deze opdracht is precies geworden zoals ik hem in gedachten had en hij geeft ook nog weer hoe ik ben, al helemaal tegenover de opdracht van de eerste les. Een voordeel is dan ook dat dit geen 3D werk is. Maar dit is niet de hoofd oorzaak. Dat is waarschijnlijk dat ik er dit keer meer over na heb gedacht, over hoe ik mijzelf zie en ken, wat herkenbaar is als mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten